Coronacrisis

Druk zijn of druk voelen?

In tijden van corona is het ook de periode om stil te staan bij hoe je gewend bent je leven te leven. Wat mis je en wat mis je niet. Even tijd voor bezinning.

Wanneer mensen aan mij vragen: “Hoe is het?”. Merk ik dat ik geneigd ben om te zeggen: “druk”. Maar eigenlijk is dat een heel stom en raar antwoord. Hoezo heb ik het druk? En met wat heb ik het druk? Okay, ik heb twee jonge kinderen (één van 3 maanden en één van 2 jaar), ik heb een eigen praktijk, werk daarnaast nog in loondienst, ik heb een sociaal leven en een huishouden om te draaien. Maar maakt dat mijn leven druk? Maak ik mezelf niet gewoon druk, is het een sociaal wenselijk antwoord of een combinatie van beiden? 

Het is in ieder geval iets waar ik momenteel veel over nadenk. Ondanks dat ik het leven regelmatig als “druk” ervaar, is het ook een veilig en makkelijk antwoord. Aan iemand die het druk heeft ga je niet iets extra’s vragen. Diegene is minimaal beschikbaar en daarbij vul je al in dat hij geen tijd heeft. Dus wordt er naast al je drukte, door het geven van dit antwoord, even niks extra’s van je verwacht.

Maar ik wil helemaal niet ‘druk zijn’ en ‘druk voelen’. In deze tijden van corona besef ik zelfs dat ik geniet van het ‘niet druk zijn’. Maar het toegeven dat ik dat nu als prettig ervaar, voelt niet echt succesvol. Maar hoe komt dat? Verleen ik aan ‘druk zijn’ een identiteit? En waar komt dat vandaan? En waarom hoor ik het iedereen om mij heen zeggen. Hoe gaat het? “Druk”. 

Juist nu, besef ik mij dat ik het helemaal niet fijn vind om achter mijn overvolle agenda aan te lopen. Continue vooruit te moeten denken en vooral niet in het ‘nu’ te leven. Maar waarom vind ik dat zo lastig om dat toe te geven? Ik geniet nu juist van de impulsieve ontmoetingen en dingen die door het ‘niet druk zijn’ op mijn pad komen. 

Nu zie ik die klaproos aan de kant van de weg. Nu neem ik deze mee en zet ik deze thuis in een vaasje. Nu kan ik genieten van de kleine dingen die ik zie en waar ik voorheen in de automatische piloot voorbij liep. Ik heb tijd om te registreren, om het leven te leven. Om nu in het hier en nu te zijn. 

Hopelijk houdt ik dit gevoel vast. En ga ik in de toekomst niet meer automatisch de vraag “hoe is het”, beantwoorden met “‘druk”. Ik heb het niet druk, ik maak me regelmatig druk. En dat moet ik niet doen!

Herkenbaar?

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *